#7 - Tim Fransen – “Ik houd van de mens, maar denk er ook het mijne van…” (S12)

#6 - Henk ten Cate – “Dat zijn dingen… die vergeet je je leven niet!” (S12)

#5 - Monic Hendrickx – “Op het moment dat iemand stil is voel je wat de woorden betekenen.” (S12)

#4 - Brankele Frank – “Het is best zwaar om jezelf dan nog mens en waardig te vinden.” (S12)

#3 - – Thomas Rosenboom – “Ik moest mijzelf voortdurend wijsmaken of overtuigen dat het de moeite waard was.” (S12)

#2 - Glen Faria – “Ik wist op een gegeven moment ook mijn verhaal niet meer.” (S12)

#1 - Monique van de Ven - “Dat ik zo jong was en al zo goed wist wat ik aan het spelen was.” (S12)

#8 - Roos Moggré - “Als je paniekaanvallen krijgt, dan wordt je wereld wel heel klein.” (S11)

#7 - Hans Dulfer - "Ik was een zachtaardige jongen" (S11)

#6 - Rachel Rosier - “Die emotie van huilen en verdriet… vind ik een hele moeilijke emotie.” (S11)

#5 - Lieke Klaver - “Gescheiden ouders: daar ga je niet vliegend doorheen.” (S11)

#4 - Stef Bos - “Ik zie mijn kinderen nu. En vroeger keek ik ernaar.” (S11)

#3 - Eva Simons - "Je wil niet meer. Want het is allemaal niet leuk. Het is pijnlijk" (S11)

#2 - Anne Wil Blankers - “Toen heb ik aardig wat keren huilend in de auto gezeten. Dat vond ik wel heel moeilijk.” (S11)

#1 - Frank Boeijen - "Dan wordt het een ander verhaal. Dan voel je je heel erg kwetsbaar" (S11)

#14 - Peter Faber - “Faber: je bent niks, je kan niks en je wordt niks.” (S10)

#13 - Jennifer Hoffman - “Ik dacht: ik ga gewoon naar huis. Ik ga hier weg. Ik voel me niet veilig meer.” (S10)

#12 - Marcel Musters - “Ik kon alleen maar denken: wat is er aan de hand en hoe kan ik hier ooit uitkomen?” (S10)

#11 - Royce de Vries - “Mijn vader was natuurlijk wel iemand waar ik heel erg naar opkeek.” (S10)

#10 - Noraly Beyer - “Ik wist niet wat ik moest doen, behalve dan dat ik wist van… dit kan niet doorgaan.” (S10)