ای که مهجوری عشاق روا می‌داری ۴۴۹

ای که در کوی خرابات مقامی داری ۴۴۸

بیا با ما مورز این کینه‌داری ۴۴۷

صبا تو نکهت آن زلف مشک‌بو داری ۴۴۶

تو را که هرچه مراد است در جهان داری ۴۴۵

شهری‌ست پر ظریفان وز هر طرف نگاری ۴۴۴

ویژه‌برنامه‌ی یلدا

چو سرو اگر بخرامی دمی به گلزاری ۴۴۳

به جان او که گرم دسترس به جان بودی ۴۴۲

چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی ۴۴۱

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی ۴۴۰

دیدم به خواب دوش که ماهی برآمدی ۴۳۹

سبت سلمی بصدغیها فوادی ۴۳۸

ای قصه‌ی بهشت ز کویت حکایتی ۴۳۷

آن غاليه‌خط گر سوی ما نامه نوشتی ۴۳۶

با مدعی مگویید اسرار عشق و مستی ۴۳۵

ای دل مباش یک دم خالی ز عشق و مستی ۴۳۴

ای که بر مه از خط مشکین نقاب انداختی ۴۳۳

مخمور جام عشقم ساقی بده شرابی ۴۳۲

لبش می‌بوسم و درمی‌کشم می ۴۳۱